Η θεωρια της πεταλουδας:
Γεννιομαστε ελευθεροι και γυμνοι. Σιγα σιγα ντυνομαστε και προστατευομαστε απο καθε τι που πιστευουμε οτι μπορει να μας αγγιξει η να μας πειραξει. Μεγαλωνουμε στη δικια μας "φωλια" μεχρι που φτανει η στιγμη που η περιεργεια νικαει τον φοβο. Βγαινουμε, και εκει, βλεπουμε ξαφνικα ενα φως. Ενα αλλοκοτο φως, που μας τραβαει προς το μερος του. Τριγυρναμε το φως αλλα οσο παμε πιιο κοντα, τοσο μας τυφλωνει. Και τελικα βρισκομαστε παγιδευμενοι σε ενα δωματιο, προσπαθωντας να προσεγγισουμε το συναρπαστικο.
Και το ερωτημα ειναι, θα μας ανοιξει καποιος την πορτα, η θα καουμε ακουμπωντας την λαμπα ?
